Ciekawostki

Owczarek niemiecki długowłosy – jedna z ras psów, należąca (według klasyfikacji FCI ) do grupy psów pasterskich i zaganiających. Owczarek niemiecki długowłosy wraz z owczarkiem niemieckim krótkowłosym należą do sekcji psów pasterskich (owczarskich). Odmiana długowłosa została uznana przez FCI od 1 stycznia 2011 roku

Owczarek niemiecki długowłosy jest psem szybko się uczącym i blisko współpracującym z człowiekiem, którego obecność jest niezbędna w prawidłowym rozwoju psa. Cechuje go duża odwaga, wierność i przywiązanie do właściciela. Sprawdzają się na szkoleniach różnego typu, nadają się jako psy rodzinne, policyjne, stróżujące, ratownicze i obrończe. Są aktywne i ruchliwe, wymagają codziennego zaspokajania tych potrzeb.

Owczarek niemiecki długowłosy - pielęgnacja

Pielęgnacja okrywy włosowej. W przypadku owczarka niemieckiego długowłosego z nieco bardziej pracochłonnymi zabiegami pielęgnacyjnymi będziemy mieć do czynienia w okresie linienia psa. Okres ten przypada w czasie wiosny i jesieni i trwa przeważnie od 4 do 6 tygodni. W okresie linienia należy zapewnić psu, co najmniej jednorazowe czyszczenie sierści w ciągu jednego tygodnia. Warto w tym celu zaopatrzyć się w odpowiednią szczotkę, grzebień lub tzw. zgrzebło przyczyniające się do właściwego rozczesania sierści naszego czworonoga, występującej u tej odmiany pod postacią dwuwarstwowej okrywy, sierści długiej z podszerstkiem. Wskazane jest, aby rozpoczęcie szczotkowania odbyło się w przeciwnym kierunku ułożenia włosa, po kilku przeciągnięciach szczotką sierści rozpoczynamy jej czesanie zgodnie z właściwym kierunkiem ułożenia. Ma to na celu dokładniejsze wyczesanie sierści i skrócenie linienia.

Odnośnie kąpieli owczarka niemieckiego długowłosego to, jeśli zapewniamy mu czesanie sierści i odpowiedni pokarm, wystarcza mu zazwyczaj dwukrotna kąpiel w okresie jednego roku. Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, aby pozwolić psu kąpać się w stawie lub jeziorze w okresie upalnego lata, jak też częstsze wykąpanie psa, gdy stan jego okrywy włosowej będzie tego stanowczo wymagał.

Pielęgnacja uszu. Czynność ta opiera się zazwyczaj na faktycznym sprawdzeniu stanu ucha naszego czworonoga. Wewnętrzna strona ucha powinna być jasnoróżowego koloru i nie posiadać nazbyt dużej ilości woskowiny(woszczyny) w swym wnętrzu.

Pielęgnacja uzębienia. Najczęstszym problemem w tym przypadku może okazać się tworzenie kamienia nazębnego u naszego psa, dlatego też przynajmniej jeden raz w miesiącu powinniśmy dokonać oględzin zębów naszego psa w tym kierunku. Dokonujemy tego oczywiście zaglądając psu do pyska, w przypadku stwierdzenia wystąpienia osadu kamienia nazębnego możemy próbować usunąć go sami lub udać się z naszym czworonogiem do specjalisty.
Chcąc uniknąć nazbyt częstego tworzenia się osadu kamienia nazębnego warto podać psu specjalnego rodzaju kości lub inne preparaty dostępne w placówkach weterynaryjnych, przyczyniające się do zapobieżenia powstawania osadu na uzębieniu.

Pielęgnacja łap. Pielęgnacja łap w przypadku owczarka niemieckiego związana jest z dopilnowaniem z naszej strony przycinania nazbyt długich pazurów, jak też kontroli stanu poduszek.

Pielęgnacja owczarka niemieckiego długowłosego to także dopilnowanie terminów wszystkich szczepień, jak też zastosowanie preparatów odrobaczających. To jak będzie wyglądał i czuł się nasz podopieczny zależy, bowiem w bardzo dużej mierze od nas samych.

Obowiązujące obecnie w FCI oznaczenia to:

HD A -   stawy wolne od dysplazji, idealne

HD B -   stawy nie idealne, ale wolne od dysplazji

HD C -  stawy z lekka dysplazją

HD D -  stawy ze średnią dysplazją

HD E -   stawy z ciężka dysplazją

Natomiast poniższe zestawienie ma charakter wyłącznie orientacyjny  i nie może być w żadnym wypadku uznawane za oficjalne dane, ponieważ aktualnie nie są dostępne formalne porównania skal stosowanych w różnych krajach.

* nie ma zgodności co do tego jak ma się stare oznaczenie B1 do nowych A i B. Niektórzy zaliczają stare B1 do A, a niektórzy do B.

"Practical Genetics for Dog Breeders"  Malcolm B.Willis:

…...............................

W większości krajów stosujących oznaczenia FCI (na przykład w Szwecji, niestety nie w Polsce)  wyniki podawane są dla każdego stawu osobno czyli np.: HD: A/A, HD: A/B, HD: B/B, HD: A/C, HD: B/C. W krajach gdzie wynik podawany jest jednoliterowo podaje się za całość wynik stawu gorszego np. pies z wynikiem HD: A/B będzie miał wtedy wpisane w dokumenty HD: B.

POLSKA

z założenia do hodowli przeznaczone są psy z wynikiem A i B. Dla niektórych ras także z wynikiem C (lekka dysplazja).

CZECHY I SŁOWACJA

punkty podawane są oddzielnie dla każdego stawu. Za dobre wyniki uznaje się 0 i 1.

WIELKA BRYTANIA I AUSTRALIA

system oceny polega na przyznawaniu każdemu ze stawów (lewemu i prawemu) odpowiedniej liczby punktów ( od 0 do 53 dla każdego stawu, czyli od 0 do 106 łącznie dla obu). Im niej punktów tym lepszy jest wygląd stawu, ocena „0” oznacza doskonałe stawy, natomiast „53” zaawansowana dysplazję. Punktacje podaje się najczęściej ogólnie jako sumę dla obu stawów np.12 lub jako oddzielne oceny dla każdego ze stawów np.3/10. Dla każdej z ras prowadzone jest specjalny rejestr, w którym oblicza się średnia ilość punktów, jaka może uzyskać pies hodowlany za oba stawy i za jeden gorszy np. 12 punktów łącznie, nie więcej niż 8 na staw.

METODA PennHIP

(z ang. University of Pennsylvania Hip Improvement Program) została opracowana w 1993 roku. Jest to obiektywna metoda oceny stawów biodrowych, stworzona przez dr. Smithsa. Polega ona na wykonaniu 3 zdjęć rtg w ułożeniu brzuszno-grzbietowym. Pierwsze „klasyczne", z wyciągniętymi kończynami. Drugie w ułożeniu kompresyjnym (maksymalnie wsunięta głowa kości udowej do panewki stawu biodrowego). Wreszcie trzecie w ułożeniu rozsuniętym (maksymalnie wysunięta głowa kości udowej z panewki stawu biodrowego). Dwa pierwsze zdjęcia służą głównie ocenie zmian zwyrodnieniowych stawu. Na podstawie trzeciego wykonuje się pomiary służące później do oceny tzw. indeksu dystrakcyjnego (DI, z ang. Distraction Index). DI określa luźność stawu (torebki i więzadła obłego) i oznacza, ile procent głowy kości udowej znajduje się poza panewką stawową. Np. DI = 0,8 oznacza, że 80% głowy leży poza panewką. Im większa jest wartość tego indeksu, tym bardziej rozluźniona jest torebka stawowa oraz więzadło obłe i tym większe jest prawdopodobieństwo wystąpienia choroby zwyrodnieniowej stawu (DJD, z ang. Degenerative Joint Disease). Przyjmuje się, że indeks o wartości 0,3 i poniżej oznacza bardzo małe prawdopodobieństwo rozwoju choroby zwyrodnieniowej tego stawu, podczas gdy indeks o wartości 0,7 i powyżej to bardzo duże prawdopodobieństwo rozwoju zwyrodnienia stawów biodrowych. Metodę tę zazwyczaj stosuje się od 4 miesiąca życia, ostatnio jednak pojawiają się doniesienia o stosowaniu jej nawet u szczeniąt jeszcze młodszych.